لطفا صفحه را ببندید
اعتیاد به مواد مخدر[1] به عنوان یک ” مشکل اجتماعی ” یک پدیده استعماری است که سبب ساز زمینه های ناسالم اجتماعی،اقتصادی ،فرهنگی، شخصیتی و تربیتی می باشد. امروزه وسعت این معضل در جهان چنان گسترده است که میلیونها نفر به آن مبتلا هستند .بدون تردید مصرف بی رویه وروز افزون مواد مخدر به عنوان یکی از بزرگترین مشکلات قرن حاضر تلقی می گردد. یکی از علل مهم گسترش روز افزون اعتیاد، سود جویی از آن می باشد که سوداگران مرگ از نا آگاهی و مشکلات گوناگون جوانان وخانواده ها برای رونق گرفتن بازارهای خود استفاده می کنند و به شیوه های مختلف قربانیان بیشتری را در دام مخوف اعتیاد گرفتار می سازند (اقلیما،1386).
شیوع روزافزون سوءاستفاده از موادافیونی خانواده ها ی بسیاری رادرگیر خود ساخته است. برای پیشگیری از اعتیاد کارگاه وهمایش های علمی متعددی تشکیل می گردد هدف از این برنامه ها ،افزایش سطح آگاهی عموم مردم بویژه افرادوابسته به موادو خانواده های آنان در مورد شناخت بیماری اعتیادوراههای درمان آن می باشد ،لازم است در مانگران مراکز سم زدائی در کنار
برنامه های درمانی خود از جمله برگذاری کلاس های آموزشی گروهی و فردی ،آموزش مهارت های زندگی بویژه مهارت حل مسأله[2] رابکار گرفته تا احتمال باز گشت مجددمصرف مواد مخدر کاهش یابد (نریمانی، 1385).
مورینو پیشگام نهضت گروه درمانی می گوید: مردم در گروه بیمار می شوند پس چرا در گروه درمان نشوند (گیبسون ومیشل،ترجمه: ثنایی،1380).
گروه درمانی باعث افزایش سطح آگاهی بیمار نسبت به لغزش ها ،توانایی ها، ماهیت فردی ،اجتماعی ،مسایل متعدد روزمره زندگی و همچنین ترک مواد می شود در گروه درمانی به فرد معتاد کمک می شود که با مسایل و مشکلات یکدیگر آشنا شوند و در حل مشکلات یکدیگر از تجربیات و راه حل هایی که قبلاً توسط روانشناس مرکز آموزش مهارت حل مسأله ارائه شده استفاده نمایند (سموعی ،1386).
1-2-بیان مسأله:
برای دانلود متن کامل پایان نامه کلیک کنید
فید نظر برای این مطلب
