• طرح موضوع:

از قرن نوزده میلادی با تشکیل نخستین اتحادیه ها و سازمان های بین المللی، وتا به امروز که بیش از ده ها سازمان بین المللی در سرتاسر جهان به فعالیت می پردازند، برجستگی نقش همکاری های بین المللی در جهت نیل به اهداف و مقاصد دولت ها، کاملأ آشکار شده است. در این میان تأثیر نقش همکاری های منطقه ای به دلیل انسجام و هماهنگی بیشتر میان جوامع در یک منطقه ی جغرافیایی، بسیار پر رنگ تر می باشد.
درخصوص مسئله ی حقوق بشر نیز تجربه ی همکاری های منطقه ای بسیار ثمر بخش بوده است. اساسأ امکان تضمین اجرای معیارهای حقوق بشری درحوزه ی یک منطقه ی مشخص جغرافیایی، به طرز قابل توجهی بیشتر از امکان تحقق این امر در سطح بین المللی است. شکل گیری «دیوان اروپایی حقوق بشر»، «کمیسیون و دیوان آمریکایی حقوق بشر» وحتی «کمیسیون و دیوان آفریقایی حقوق بشر و ملت ها» و تجارب موفق این نهادها درحمایت از حقوق و آزادی های اساسی، نمونه های برجسته ی این قبیل همکاری ها محسوب می شوند. در این میان آسیا به عنوان پهناورترین قاره ی جهان که مهد بزرگترین تمدن های کهن بشری نیز محسوب می شود، همچنان فاقد هرگونه سازو کار منطقه ای منسجم و کارآمد درحمایت ازحقوق بشر، می باشد.
پهناور بودن آسیا و تقسیم آن به مناطق شرقی، غربی، جنوبی، میانه و غیره که هرکدام ویژگی ها و مسائل جداگانه ی مربوط به خود را دارند، مسئله مهمی است که در تحقیق پیرامون آسیا باید بدان توجه کرد. عدم توجه به این امر منجر به پراکندگی و نبود انسجام در بین مطالب مطروحه خواهد شد. بر این اساس، توجه تحقیق حاضر صرفأ معطوف به حوزه ی جغرافیایی آسیای شرقی و جنوب شرقی می باشد.

• پرسش ها:

در متن حاضر تلاش شده تا معلوم گردد که اولا تا کنون چه اسناد حقوق بشری در آسیای شرقی و جنوب شرقی به تصویب رسیده و اینکه مشخصأ کدام یک از این اسناد توسط دولت ها به تصویب رسیده و کدام یک خاستگاهی غیردولتی دارند، همچنین اینکه آیا این اسناد جنبه ی الزام آور دارند یاخیر ; ثانیأ اینکه تاکنون چه نهادهای حقوق بشری در این منطقه ایجاد شده و اینکه آیا آن ها دولتی هستند یا غیر دولتی، و ثالثأ این مسئله که چه عواملی را می توان به عنوان موانع پیش روی دولت ها و جوامع این منطقه در مسیر دستیابی به سازوکاری منطقه ای برای حمایت از حقوق بشر، مورد شناسایی قرار داد.

• ضرورت و هدف: برای دانلود متن کامل این فایل به سایت torsa.ir مراجعه نمایید.

  li>

کمبود محسوس منابع و ادبیات به زبان فارسی در این زمینه، نیاز به انجام چنین تحقیقی را بیشتر نمایان می سازد. این کمبود منابع نشان از وجود خلئی دارد که پرداختن به آن علاوه بر جنبه های صرفأ علمی و آکادمیک، می تواند الهام بخش پاره ای از شیوه های ارتقاء وحمایت از حقوق بشر در حوزه ی دولتی و منطقه ای، شناخت فرهنگ ها و سنن ملل دیگر، و نهایتأ آشنایی با تجارب دیگر دولت ها در زمینه ی ایجاد
اتحادهای منطقه ای برای حمایت از حقوق بشر باشد.

• شیوه ی تحقیق، مشکلات و موانع:

از سوی دیگر باید عنوان کرد که آنچه موجب کمبود منابع و ادبیات در این زمینه شده وحتی در ادبیات انگلیسی زبان نیز این کمبود در مقایسه با دیگر حوزه ها کاملأ محسوس است، عدم تمایل دول این منطقه در پرداختن به مسئله ی حقوق بشر بوده است. اساسأ رویکرد دولت ها و ملل آسیای شرقی و جنوب شرقی در بسیاری از مسائل از جمله مذهب و باورها، فرهنگ، تاریخ، سیاست و اقتصاد با دیگر نقاط دنیا دارای تفاوت های ریشه ای بسیار است. با این وجود به نظر می رسد این وضعیت رو به تغییر است و امروزه فعالیت های نوظهور متعددی در عرصه ی حمایت های منطقه ای از حقوق بشر میان دولت های این منطقه در حال شکل گیری می باشد. این تحولات به قدری جدید هستند که برای نمونه هنگامی که درمسیر نگارش این نوشته با خانم پروفسور «دینا شِلتون»[۱] درخصوص کتابشان با عنوان «حمایت منطقه ای ازحقوق بشر»[۲] تماس اینترنتی (ایمیل) داشتم، ایشان در پاسخ عنوان کردند که با توجه به تغییرات حاصل شده در این حوزه، مسلمأ در چاپ بعدی کتابشان تغییرات محسوسی اعمال خواهد شد و بخش مربوطه که در چاپ سال ۲۰۰۸ این کتاب تنها حدود چهل صفحه از بیش از هزار صفحه ی آن را در بر می گرفت، قطعأ مفصل تر خواهد بود.
به منظور نگارش متن حاضر، مقالات، کتب و پایگاه های متعدد اینترنتی مورد بررسی قرارگرفت. به علاوه تماس های اینترنتی (ایمیل) مکرر اینجانب با آقای دکتر «ترمساک چالِرمپالانوپاپ»[۳] و کمک ها و راهنمایی های بسیار ارزنده و راهگشای ایشان به ویژه در خصوص اطلاع از فعالیت های «آسه آن»، سهم مؤثری در انجام این تحقیق داشته است.

• تقسیمات موضوعی: