پذیرندگی
(TIPI)

۲۸/۰-

۲۷/۰-

۱۶/۰

جدول ‏۴‑۳۷ ضرائب همبستگی مقیاسهای پرسشنامه دهسوالی شخصیت و خردهمقیاسهای پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس را در بیماران مبتلا به اختلال اضطرابی نشان می دهد. همانطوری که ملاحظه میشود در این گروه از بیماران بین عامل برونگرایی با خرده مقیاس افسردگی (۴۲/۰-r=) همبستگی منفی و معناداری به دست آمده است. عامل دیگری که ارتباط معناداری را با خرده مقیاس های DASS-21 نشان داده پایداری هیجانی است که با دو خرده مقیاس اضطراب
(۴۲/۰-r=) و استرس(۴۵/۰-r=) پرسشنامه DASS-21 همبستگی منفی و معناداری را در این گروه از بیماران بدست آورده است. بطور کلی ارتباط بین عامل پایداریهیجانی و استرس (۴۵/۰-r= ) بیشترین همبستگی و رابطهی عامل برونگرایی با افسردگی و همچنین عامل پایداریهیجانی با اضطراب (۴۲/۰- r=) کمترین همبستگی بوده است.
فرجام فرضیه سوم: با توجه به همبستگیهای مشاهده شده بین عاملهای TIPI و نشانه های بالینی در پرسشنامههای DASS و نیز شواهد موجود در ادبیات تحقیق (کویجپرس[۲۵۱] و همکاران، ۲۰۰۵؛ و روزلینی و بران، ۲۰۱۱) می توان فرضیه سوم را مورد تائید قرار داد. در مورد این فرضیه در فصل ۵ به بحث خواهیم نشست.
بررسی اعتبار سازه
در این قسمت با بررسی یافتههای مربوط به تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی پرسشنامه TIPI در نمونه اصلی، فرجام فرضیه چهارم در این نمونه را مشخص خواهیم کرد.
همانگونه که پیشتر و در فصل اول اشاره شد، فرضیه چهارم تحقیق به شرح زیر است:
فرضیه چهارم تحقیق: پرسشنامهده سوالی شخصیت(TIPI) براساس روش تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی پنج عامل را در نمونه های غیر بالینی ایرانی نشان می دهد.
الف) تحلیل عاملی اکتشافی
به منظور تعیین ساختار عاملی پرسشنامه ده سوالی شخصیت(TIPI) اطلاعات به دست آمده از نمونه اصلی(۳۲۲ نفر) با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی تحلیل عاملی، نخست براساس نظر تباچینک و فیدل[۲۵۲](۱۹۶۶) در همبستگی بین آیتم ها می باید حداقل چند همبستگی بالا باشد و اگر هیچ کدام از آنها به ۳۰/۰ نرسد استفاده از تحلیل عاملی با تردید مواجه می شود، بررسی همبستگی بین آیتمها نشان داد که حداقل تعداد قابل توجهی از همبستگیها مساوی یا بزرگتر از ۳۰/۰ در نمونه مورد مورد نظر مشاهده گردید از این رو تحلیل عاملی پی گرفته شد. سپس مناسب بودن دادههای به دست آمده از مطالعه برای انجام تحلیل عاملی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آزمون کرویت بارتلت[۲۵۳] استفاده شد. در صورتی میتوان گفت دادهها برای انجام تحلیل عاملی مناسب است که مقدار این آزمون در سطح معناداری قابل قبول باشد. همانطوری که در جدول ‏۴‑۳۸ مشاهده می شود، آزمون کرویت بارتلت مقادیر کای اسکوئر را برای کل نمونه، برابر با ۷۳۲/۶۷۹، را نشان می دهد؛ این مقادیر با درجه آزادی ۴۵ در سطح ۰۰۰۱/۰P< معنی دار هستند. همچنین جهت انجام تحلیل عاملی، آزمون کفایت نمونه گیری کیزرمیر اکلین[۲۵۴](KMO) برای حصول اطمینان از کفایت حجم نمونه محاسبه شد که در کل نمونه، ۵۵/۰ است که مقدار رضایت بخش به شمار می آید. این اطلاعات در جدول ‏۴‑۳۸ نشان داده شده است.
جدول ‏۴‑۳۸: نتایج مربوط به آزمون های کرویت بارتلت و کفایت نمونه براداری تحلیل عاملی(TIPI)