• رویکرد سنتی که در آن کاهش جرم باعث کاهش ترس از جرم خواهد شد.

• امور پلیسی حرفه ای که بر آموزش، تعداد پرسنل پلیس، انجام امور پلیسی به نحو اثر بخش و قانونمند تاکید می‌کند و به لحاظ استراتژیکی برگشت موتوری، واکنش سریع و تحقیقات پیگیر جرایم گزارش شده متکی است؛

• پیش گیری از جرم و به طور گسترده ایجاد تغییراتی در محیط فیزیکی، تا زمینه ارتکاب جرم را مشکل نماید؛

• امور پلیسی جامعه محور که با افزایش ارتباط و اعتماد بین شهروندان و پلیس، تبادل اطلاعات بین آنها و. . . ، ترس از جرم را به طور مستقیم و یا غیر مستقیم از طریق مکانیسم بهبود دیدگاه مردم نسبت به پلیس، کاهش می دهد؛

• مبارزه با بی نظمی و جرایم خرد با تأثیرپذیری از نظریه پنجره‌های شکسته.

آنچه در راهبردهای مذکور به طور گسترده مورد غفلت واقع شده است، هدف قراردادن ترس از جرم به طور مستقیم است. امور پلیسی بر مکان‌ها، رفتارها و افراد خاص متمرکز است، در حالی که تلاش‌های پلیس زمانی موفق خواهد بود که معطوف به کاهش پدیده ترس از جرم باشند، ترس از جرم ممکن است توسط صدها عامل حاصل شود، در هر مورد شناسایی و تحلیل مشکل و سپس اجرای راه حل حساب شده ای که مبتنی بر مشکلات واقعی است، ضروری می‌باشد.
به گزارش ایسنا، سردار احمدی مقدم، فرمانده نیروی انتظامی در چهاردهمین اجلاس روسای دانشگاه‌ها اعلام کردند : احساس بروز جرم از ۶۲% به ۳۹% کاهش یافته و احساس امنیت از ۳۵% به ۵۹% افزایش یافته است. به دنبال گزارش مذکور این سوال در ذهن شکل می گیرد که در شرایطی که به نظر می رسد نرخ واقعی جرم کاهش جدی نداشته است، پلیس ایران با استفاده از چه راهبردی توانسته است ترس از جرم را در میان شهروندان کاهش دهد؟ در این تحقیق درصدد آن هستیم تا ضمن بررسی راهبردهای پلیسی در راستای ترس از جرم، به سوال‌های مطرح شده نیز پاسخ دهیم.
۲- پیشینه تحقیق:
با توجه به اینکه در حقوق داخلی موضوع تحقیق حاضر سابقه مطالعاتی اندکی دارد، به طور دقیق نمی توان کتاب، مقاله یا پایان نامه ای را یافت که به بررسی راهبردهای پلیسی در کاهش ترس از جرم پرداخته باشد. هر چند می توان از آثاری مانند :

• بی سازمانی اجتماعی و ترس از جرم ( سید حسین سراج زاده و اشرف گیلانی – ۱۳۸۸)؛

• بررسی تأثیر عملکرد پلیس براحساس امنیت شهروندان تهرانی (عزیزالله تا جران و حسن کلاکی – ۱۳۸۹)؛

• پلیس جامعه محور و نقش آن در کاهش احساس ناامنی ( رضا همتی – ۱۳۸۷)؛

• جایگاه پلیس جامعه محور در تغییر الگوهای رفتار اجتماعی با هدف افزایش امنیت و احساس امنیت در محله ( رضا عبدالرحمانی – ۱۳۸۷)؛

• تأثیر نگهبان محله در کاهش ترس از جرم مردم تهران بزرگ در محلات دارای نگهبان محله ( مجید رضایی راد و سید محمود تقی زاده – ۱۳۸۶)؛

• نقش پلیس در امنیت شهری و زمامداری بهینه (لئونارد چالوم و لوسی موریس – ترجمه غلامرضا محمد نسل – ۱۳۸۷)؛

• بررسی بزه دیده شناختی ترس از جرم(حمیدرضا نیکوکار-جهت اخذ مدرک کارشناسی ارشد، ۱۳۹۰)؛

• و. . . .

نام برد که شاید به بررسی قسمت‌هایی از موضوع پرداخته باشند. اما تاکنون پژوهشی که به طور خاص و متمرکز به بررسی راهبردهای پلیسی کاهش ترس از جرم پرداخته باشد، وجود ندارد. در این تحقیق سعی بر آن است که خلأ موجود تا حدی پر شود.
۳- پرسش‌های تحقیق :
سوال اصلی :

1. مؤلفه‌های اساسی راهبرد‌های پلیسی برای کاهش ترس از جرم چیست؟

سوالات فرعی :

<b< style="box-sizing: inherit;">

r/>

1. با وجود عدم تغییر محسوس در کاهش نرخ واقعی جرایم، پلیس ایران با استفاده از چه راهبردهایی توانسته است ترس از جرم را میان شهروندان کاهش دهد ؟

1. راهبردهای اتخاذی از سوی پلیس ایران در راستای کاهش ترس از جرم، بزهکار محور است یا بزهدیده محور ؟

1. اعمال راهبردهای پلیسی برای کاهش ترس از جرم در ارتباط با تأثیر آن بر حقوق و آزادی‌های اساسی شهروندان چگونه است ؟

۴- فرضیه‌های تحقیق :
فرضیه اصلی :

1. شدت جرایم ارتکابی و احساس ناامنی اجتماعی از مؤلفه‌های اساسی راهبردهای پلیسی برای کاهش ترس از جرم است.